رویکرد جمهوری اسلامی ایران به بحران سوریه از سال 2011 تا 2019

ابراهیم عباسی ^[1]
کامجو رحمانی^[2]
مولفه های بنیادین سیاست خارجی جمهوری اسلامی  ایران را می توان در موضوعاتی از قبیل نفی سلطه گری، استقلال و تقابل با رژیم صهونیستی در نظر گرفت. به همین دلیل رفتارهای ایران نیز در این چارچوب معنا دارد. چنانکه حمایت ایران از سوریه در تحولات سال های 2011 تا 2019 در راستای ساختار سیاست خارجی ایران  از جمله محور مقاومت بوده است. گرچه به لحاظ تاکتیکی تغییراتی انجام گرفته است، ولی نوع جهت گیری و نگرش استراتژیکی ایران نسبت  بحران  سوریه تغییر نیافت. هدف این پژوهش تبیین  ارتباط بین همگرایی ایران به دولت سوریه در بحران داخلی این کشور است. می توان گفت که حمایت ایران از سوریه را می توان در چارجوب منافع ملی از جمله منافع ایدئولوژیکی، نفوذ منطقه ای، تقابل با امریکا در خارج از مرزهای جغرافیایی ایران، ایجاد کانال ارتباطی مسقیم ار تهران تا دمشق، کاهش نفوذ رقبای منطقه ای از جمله عربستان در نظر گرفت.



[1] - دانشیار و عضو هیئت علمی، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
e.abassi.ir@gmail.com


[2] - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
Kamjo_Rahmani@yahoo.com
تاریخ دریافت: 6/3/1398- تاریخ پذیرش:26/3/1398