دکترای علوم سیاسی و رئیس گروه مطالعات ایران انجمن ایرانی مطالعات غرب آسیا Mehdi_lakzi@yahoo.com
چکیده
منطقه مَکُران از میناب تا گواتر بیش از 777 کیلومترمربع است. این منطقه به لحاظ ظرفیتهای اقتصادی دارای سه سطح ملی، منطقهای و بینالمللی است. تسلط این منطقه بر یکی از مهمترین و استراتژیکترین راههای آبی جهان، از یکسو به عنوان یک مسیر ترانزیتی و اقتصادی برای کشورهای چین، هند، افغانستان و منطقه آسیای مرکزی، دارای ظرفیتهای فراوان در زمینه صنایع شیلاتی، گردشگری و دریایی است و از سوی دیگر به لحاظ جغرافیایی دارای یک موقعیت ژئوپولیتیک مهم است که موجب مزیتهای داخلی، منطقهای و بینالمللی برای ایران میتواند باشد. سواحل مَکُران، این امکان را دارد که با بهرهگیری از پتانسیل دریای عمان، موقعیت ژئوپلیتیکی و زیست بوم ویژه منطقه، موتور محرکه توسعه سرمایه گذاری در نیمه شرقی کشور شود. باتوجه به وجود پتانسیل و ظرفیتهای ویژه توسعه سواحل مکران مسئله اصلی این مقاله عدم توسعه یافتگی و معضل اقتصادی و معیشتی مردم منطقه سواحل مکران میباشد. براین اساس پژوهش فوق با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که علیرغم ظرفیتهای سواحل مکران برای توسعه، مهمترین عوامل توسعه نیافتگی این منطقه چه میباشد؟ در پاسخ به این پرسش، باید گفت ترکیبی از عوامل داخلی مانند سیستم سیاسی بسیط و تمرکز گرای حاکم بر کشور، وابستگی دولت به اقتصاد نفتی که باعث عدم توجه به مناطق غیرنفتی شده، عدم وجود برنامه ریزی بلند مدت توسعه ای و به تبع آن عدم توجه به نیروهای مستعد بومی منطقه و.... از مهمترین عوامل توسعه نیافتگی سواحل مکران میباشند.
Makran beaches, producing power on the basis of internal development
نویسنده [English]
mehdi lakzi
PhD in political science and head of the Iranian Studies Department of the Iranian Association of West Asian Studies, corresponding Author :Mehdi_lakzi@yahoo.com
)