TY - JOUR ID - 79365 TI - نسبت تحزب و اتحاد ملی در جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر قوانین JO - فصلنامه مطالعات منافع ملی JA - JNIS LA - fa SN - ۲۶۴۵-۵۵۲۸ Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 1 IS - 4 SP - 1 EP - 32 KW - تحزب KW - اتحاد ملی KW - شکاف­های اجتماعی KW - انسجام KW - مردم سالاری DO - N2 - نسبت تحزب و اتحاد ملی در جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر قوانین حسن مجیدی[1]  چکیده: صف آرایی احزاب و جبهه­های سیاسی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و بازتر شدن زمینه فعالیت احزاب  از یکسو، تصویب و اصلاح قانون احزاب در مجلس شورای اسلامی و مجمع تشخیص مصلحت از سوی دیگر، اهمیت پرداختن به مقوله تحزب در کشور را دو چندان ساخته است. تحزب از جمله پدیده­های سیاسی مدرن است که در میان نظام­های سیاسی  مردم­سالار و غیر مردم سالار رواج یافته است. اتحاد و وحدت آنگاه که وصف ملت قرار گیرد در ارتباط با تحزب، نسبت­ها و اثرات متفاوت و گاه متعارضی پیدا می­کند. از یکسو قوام ملت سازی به منزله یکی از پدیده­های مدرن و همزمان با حل شدن عوامل هویت بخشِ سنتی و بومی در هویت ملی  است؛ از سوی دیگر تحزب همانند دیگر اثراتِ توسعه، به تقویت و تثبیت شکاف­های اجتماعی و سیاسی کمک می­کند. درعین حال احزاب سیاسی از آن رو که ترجمانِ بخش­های  جامعه و افکار و سلایق نظام سیاسی و ماشین انتخاباتی به شمار می­آیند؛ با افزایش مشارکت سیاسی، به تقویت اتحاد ملی یاری می­رسانند. در این مقاله ضمن تشریح نسبت اتحاد ملی و تحزب و کارکردها و بایسته­های هر یک، با بهره گیری از الگوی بحران­های پنجگانه در توسعه سیاسی، اثرات افزاینده و کاهنده تحزب بر اتحاد ملی شمرده شده است و در پایان این اثرات بر جمهوری اسلامی به طور مختصر تطبیق داده شده است.   واژگان کلیدی: تحزب، اتحاد ملی، شکاف­های اجتماعی، انسجام، مردم سالاری   [1] - دانشیار علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران majidi118@gmail.com تاریخ دریافت:9/3/1395-  تاریخ پذیرش:22/3/1395 UR - https://www.jnis.ir/article_79365.html L1 - https://www.jnis.ir/article_79365_7d9cef71886145d7cf677084990d960d.pdf ER -